چوب گونه اقاقیا از دوام بیولوژیکی بسیار زیادی برخوردار است، به طوری که درخت آن به صورت پراکنده به عنوان یکی از گونه های دست کاشت در بیشتر نقاط کشور بخصوص در نواحی نیمه خشک و خشک به منظور تثبیت نیتروژن خاک کاشته شده است. استخراج مواداستخراجی این گونه با استفاده از حلال هگزان، به روش خیساندن در حلال و در مدت زمان 15 روز انجام شد. میانگین درصد مواداستخراجی هگزانی چوب درون اقاقیا 8.4 درصد تعیین گردید. شناسایی ترکیب های شیمیایی در نمونه های استخراج شده با استفاده از دستگاه GC/MS انجام شد. در مجموع 25 ترکیب شناسایی شد که با درصدهای متفاوتی فقط در چوب درون وجود دارند. فراوانترین ترکیب موجود در عصاره هگزانی چوب درون اقاقیا، هگزا دکانوییک اسید، به صورت مشتق تری متیل سایلیل استر، به میزان 13.39 درصد بوده که از دسته اسیدهای چرب اشباع شده است. مهمترین اسیدهای چرب اشباع نشده شناسایی شده در چوب درون این گونه شامل 9، 12- اکتا دکا دی انوییک اسید (Z، Z)- (10.10 درصد) می باشد.از فراوان ترین آلکان های شناسایی شده در چوب درون این گونه، تترادکان (6.88 درصد) و هگزادکان (6.15)، بود. همچنین اسکوالن به عنوان یکی از روغن های هیدروکربنی به میزان 1.17 درصد شناسایی شده است که در صنعت سرم سازی برای از بین بردن بیماریهای ویروسی حیوانات از آن استفاده شد.

چوب گونه اقاقیا یکی از چوب های بسیار با دوام به شمار می رود، به طوری که درخت آن به صورت پراکنده به عنوان یکی از گونه های دست کاشت در اکثر نقاط کشور به خصوص در نواحی نیمه خشک و خشک (کرج) به منظور ایجاد فضای سبز و تثبیت نیتروژن خاک کاشته شده است. مواد استخراجی این گونه با استفاده از حلال اتانول و به روش خیساندن در حلال در مدت زمان 15 روز انجام شد. میانگین درصد مواد استخراجی اتانولی چوب درون اقاقیا 16.6 درصد تعیین گردید. شناسایی ترکیبات شیمیایی در نمونه های استخراج شده با استفاده از دستگاه GC/MS صورت گرفت. در مجموع 15 ترکیب شناسایی شد که با درصدهای متفاوتی در چوب درون وجود دارند. فراوان ترین ترکیب موجود در عصاره اتانولی چوب درون اقاقیا (23S)- اتیل کولست-5- ای ان- 3.بتا- ال از دسته استرول ها و نوعی از ایزومر سیتوسترول بوده که به میزان 18.33 درصد مشاهده شد. مهمترین اسیدهای چرب اشباع شده و اشباع نشده شناسایی شده در چوب درون این گونه به ترتیب شامل هگزا دکانوییک اسید (0.31 درصد) و 9، 12- اکتا دکا دی-انوییک اسید (Z، Z)- (0.47 درصد) است. استرول های مهم دیگر شناسایی شده در چوب درون این گونه که در بیشتر گونه های گیاهی وجود دارد، استیگماسترول (13.75 درصد) و کامپسترول (3.53 درصد) بود.

هدف از این پژوهش بررسی اثر کیتوزان، تیمول و اتمسفر تغییر یافته بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، حسی و میکروبی خربزه تازه برش خورده بود. بدین منظور، برش های خربزه در محلول حاوی درصدهای مختلف کیتوزان (صفر، 1 و 2%) و تیمول (صفر، 25/0 و 5/0%) به مدت 2 دقیقه غوطه ور شدند. برش های تازه میوه پس از پوشش دهی و حذف محلول های اضافی و نمونه شاهد (پوشش داده نشده) در اتمسفر تغییریافته (10% دی اکسید کربن) و اتمسفر طبیعی بسته بندی و به مدت 8 روز در دمایC ͦͦ 4 نگهداری شدند. نتایج بیانگر افزایش میزان دی اکسید کربن و کاهش اکسیژن در بسته بندی تحت اتمسفر اصلاح شده و اتمسفر طبیعی همگام با افزایش دوره ماندگاری بود. اما در نمونه های پوشش دهی شده با کیتوزان و تیمول شدت کاهش اکسیژن و افزایش دی اکسیدکربن کمتر از نمونة شاهد بود. در پایان 8 روز نگهداری، افت وزنی در نمونه های پوشش دهی شده با کیتوزان و تیمول و نگهداری شده تحت اتمسفر تغییر یافته بسیار کمتراز نمونه شاهد بود (34/0% در مقایسه با 60/13%). افزایش غلظت کیتوزان و بسته بندی تحت اتمسفر تغییر یافته سبب افزایش حفظ میزان مواد جامد محلول، اسید قابل تیتراسیون، اسید اسکوربیک و سفتی بافت برش های خربزه شد، اما افزایش غلظت تیمول تاثیر معنی داری بر این ویژگی های کیفی نداشت. شاخص-های رنگی میزان سبزی- قرمزی (a*)، میزان آبی- زردی (b*)، میزان روشنایی (L*) و شاخص قهوه ای شدن (BI) نیز تحت تاثیر نوع بسته بندی و غلظت کیتوزان قرار گرفتند، اما، تیمار با تیمول بر شاخص های رنگی برش خربزه تاثیر معنی داری نداشت. اثر متقابل غلظت کیتوزان و غلظت اسانس نشان داد که برش های خربزه تیمار شده با غلظت 1% کیتوزان و غلظت های 25/0 و 5/0% تیمول دارای کمترین میزان بار میکروبی بودند. پوشش دهی با کیتوزان و تیمول و هم چنین نوع بسته بندی بر همه صفات حسی برش های خربزه (تاثیر معنی داری داشت (05/0 P<)؛ و ارزیابان در پذیرش کلی، غلظت 1%کیتوزان را بر غلظت 2% ترجیح دادند.

در این پژوهش، تانیک اسید و آلژینیک اسید به عنوان کاتالیست های بسیار کارآمد برای سنتز یک واکنش چندجزیی تک ظرفی مشتق های 9 آریل 8، 1 دی اکسو اکتا هیدروزانتن، H 14-دی بنزو [a, j] زانتن، 9، 9-دی متیل-12-آریل 8، 9، 10، 12-تتراهیدرو-بنزو [a] زانتن-11-اون در شرایط بدون حلال و خنثی استفاده شد. این کاتالیست های زیست پلیمری طبیعی ناهمگن، دارای برتری هایی چون ارزان بودن و تجزیه پذیری با قابلیت بازیافت بدون استفاده از حلال های سمی هستند. ما معتقدیم که این روش ها، ساده، بسیار کارآمد، با زمان کوتاه، راندمان بالا و سازگار با محیط زیست است. همچنین، این شیوه به منظور ساخت مشتق های گوناگون زانتن ها بر روش های گزارش شده پیشین برتری دارد.

سابقه و هدف: پایداری محصولات تهیه شده از پسته، به پایداری روغن آن بستگی دارد. هدف از این مطالعه، بررسی پایداری اکسیداسیونی روغن پسته به تنهایی و در ترکیب با روغن کاروتینو و امولسیفایر منوگلیسیرید در دمای 60 درجه سانتی گراد بود. مواد و روشها: فاکتورهای کیفی (اسید چرب آزاد، عدد پراکسید، عدد آنیزیدین، عدد توتوکس، میزان 2 و 4 دکا دی انال، رنگ و ارزیابی حسی) در نمونه ها در زمان های نگهداری صفر، 5، 10، 15، 20 و 25 روز اندازه گیری شد. یافتهها: در همه تیمارها شامل روغن پسته خالص، ترکیب روغن پسته با روغن کاروتینو و ترکیب روغن پسته، روغن کاروتینو و منوگلیسیرید، میزان اسید چرب آزاد، عدد پراکسید، عدد آنیزیدین، عدد توتوکس، 2و4 دکا دی انال و عدد a در طول زمان نگهداری افزایش یافت. از طرف دیگر پارامترهای رنگی L و b و همچنین تازگی بو در طول زمان نگهداری کاهش یافت و کمترین مقادیر آن در روز بیست و پنجم نگهداری مشاهده گردید. 2 و 4 دکا دی انال در روز صفر تشخیص داده نشد اما بعد از 25 روز نگهداری در نمونه ها یافت شد. نتیجه گیری: افزودن روغن کاروتینو و امولسیفایر منو دی گلیسیرید چه به صورت جداگانه و چه به صورت ترکیبی به روغن پسته بر پایداری آن مؤثر واقع شده است و پایداری اکسیداسیونی آن را در دمای 60 درجه سانتی گراد از 15 به 20 روز افزایش داده است. تیمار دارای ترکیب کاروتینو و امولسیفایر، بهتر از تیمار دارای کاروتینو عمل کرده یا حداقل عملکرد مشابهی داشته است.

کارآیی جذب و تحول آبی 1 پاشیده رنگ آلی (DB1) در دی اکسان بر حسب غلظت های مختلف بررسی شده اند. ضریب جذب غیرخطی با استفاده از روش روزنه روبش -Z اندازه گیری شد، که مقادیر آن با افزایش غلظت از 5-10 ×3/7 به 5-10 ×74/6 M، از 3-10× 0/997 به 3-10× 11/7 cm افزایش یافت. همچنین مشخصات محدود شده توان اپتیکی DB1 در شدت های زیاد نور لیزر نمایان شده، که در آن محلول بسیار رقیقی از مرتبه ~10-4M برای محدود کردن توان انتقالی نور لیزر فرودی به میزان ~90%. کافی است

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

سویه آسپرژیلوس با توانش مصرف اکسید وانادیوم اکتا اتیل پورفیرین از خاکهای آلوده نفتی جداسازی شد. این سویه در شرایط بهینه حدود 55 درصد از اکسید وانادیوم اکتا اتیل پورفیرین را در طی 7 روز تجزیه می کند. رهایش بیش از 0.96 میلیگرم بر لیتر فلز وانادیوم در فاز مایی توسط جذب اتمی تایید شد. با استفاده از روش طراحی آزمایش تاگوچی، مقدار بهینه pH، دما و غلظت اولیه اکسید وانادیوم اکتا اتیل پورفیرین به ترتیب 5.5، 30oC و 20 میلیگرم بر لیتر تعیین شد. میزان کاهش اکسید وانادیوم اکتا اتیل پورفیرین با افزایش یون نقره افزوده و با افزایش یون روی و ترکیب اتیلن دی آمین تترااستیک اسید کاسته می شود. یونهای قلع و سرب به ترتیب در غلظتهای 0.1 و 1 میلی مولار اثر بازدارندگی نشان می دهند.